İlçemizi Tanıyalım

2001 yılında Ağlı Kültür ve Dayanışma Derneğinin girişimleri ile başlatılan organisazyon, günümüze geldiğinde Ağlı Belediyesi ve Ağlı Kaymakamlığı katılımlarıyla ,Kültür ve Turizm Bakanlığının yerleşik programına dahil olmuş bir şenliktir. Ağlı Kalesi şenliği Temmuz ilk haftasında yapılır. Ağlı Kalesi şenliğinin amacı ilçemizin kültürel mirası olan ve 1. dereceden kültürel miras olarak kabul edilen Ağlı Kalesini ve Ağlı tanıtmak,ilçeden göç eden Ağlılılar ile yöre insanını birleştiren kültürel bir girişimdir.

Ağlının geleneksel en eski ve en meşhur kültürel faliyetlerden bir taneside Ağlı Panayırıdır. İlçe halkının yoğun bir hasıl yorgunluğunu attığı ,kışlık alış verişini yaptığı,ilçe halkının yetiştirdiği büyük ve küçük baş hayvanları pazarladığı bir organizasyondur. 3 gün süren panayırda çeşitli eğlenceler yarışmalar mevcuttur. Son zamanlarda alınan karar göre Ağlı Panayırı Kale Şenlikleri ile birlikte yapılmaktadır.

Tunus lar köyüne kuzey yönünden Ağlı ilçesinden gidişte batı yönünde görülen köyün kzuey-batı yönünde kalan ve çevreye hakim konumdaki 1325 mt rakımlı tepe TOSLU TEPE(TUNUS TEPESİ-TUNUS TÜRBE TÜRBESİ) olarak bilinmektedir. Tepenin etrafı tabii taş duvar ile çevrili iken zamanla yer yer tahrip olomuştur. Üzerinde ağaçlar mevcuttur. Tepenin üst düzlük alaını takribi 5000 metrakeredir. Tepenin düz alanı kuzey-batı kesminde 5mt uzunluğunda ,3 mt genişliğinde türbe yeri Mehmet(muhammed) Tunusi Efendi'ye ait olduğu köy halkına tarafından bilinmekte ve anılmaktadır.

Türbe yeri "çantı" sistemi kalın ağaçlar 1.20 mt yükseklikte çevrelenmiştir mezar yeri yanında büyük anıtsal nitelikte ağaç bulunmaktaıdr.(Mezar yeri defineciler tarafından kaçak kazılarak tahrip edilmiştir). Mezar yeri çevresini tabii taşlar çevrilerek açık türbe haline getirilmiştir.Alan üzerinde ve çevresin de yazılı herhangi bir kitaba taşa veya benzeri bir taşa rastlanmamıştır.

Saha üzerinde defin yapılmış bir çok eski mezarlar bulunmaktadır. Tunus tepesnin Güney-Doğu yamacında takribi 50.000 metrakerelik bir alan ise FAS TARLASI olarak anılmaktadır. Ekim harici durumda dır. Güney etek kesiminde eski Müslüman mezar yerleri gözükmektedir. Ayrıca bu kesimde eski bir camii bulunduğu tarihi tespit edilemeyen bir dönemde yıkılması sonucu köy içinde yeni bir cami yapılmıştır.

İlçenin genel olarak nüfusu hızla azalmaktadır. Bunun sebebi büyük şehirlere olan göç olup, Kastamonu ili genelinde en fazla göç veren ikinci ilçe durumundadır. Şöyle- ki, 1990-2000 yılları arasında Ağlının nüfusu köylerde % 49,39 oranında azalmıştır.İlçe Merkezinde ise % 15.56 artış olmuştur.

İlçe geneli % 6,28 oranında azalmıştır. İlçeden çoğunlukla İstanbul'a göç olmaktadır. 1997 ?2000 yılları arasındaki nüfus hararetlerini incelediğimizde köy nüfusu %18 oranında azalırken şehir merkezinin %14 oranında arttığı ilçe genelinde ise %3 oranında nüfus artışı olduğu görülmüştür.

Yaklaşık olarak nüfusun % 35'ı köylerde, % 65'ı ise İlçe merkezinde yaşamaktadır. Ancak, İlçe Belediyesine bağlı olan 9 adet mahalle ilçe merkezine 2 ile 12 Km. mesafede bulunmaktadır. Merkez Mahalle hariç diğer dokuz mahalle fiilen köy özelliğindedir.

İlçenin merkez ve köylerinde yaşayan nüfus toplam 106 yerleşim birimine dağılmıştır. Bu durum, İlçenin ne kadar dağınık bir yerleşim yapısına sahip olduğunu göstermektedir.

Ekim 2000 yılında yapılan Nüfus sayımı verilerine göre, Ağlının toplam nüfusu 4.193?dır. İlçe merkezinin nüfusu 3.074, köylerin nüfusu ise toplam 1.119'dır

Gerek Ağlı, gerekse köylerinin coğrafi yapı itibariyle çok engebeli bir arazide bulunması nedeniyle, şehircilik anlayışının gerektirdiği yapılaşma oluşmamıştır.

Bu nedenle, modern yapılar yok denecek kadar azdır. Planlı yapılaşmaya sahip olunamamıştır. Ağlının İlçe oluşundan sonra inşaat sektöründe bir hareketlenme gözlenmekte ise de bunun yeterli olduğu söylenemez. Köylerindeki konutların büyük çoğunluğu ahşap, eski tip konutlardır. Bunların önemli bir bölümü sağlık koşulları bakımından elverişli değildir. Fakat son zamanlarda sağlığa uygun betonarme binalar yapılmaktadır.

Ağlı İlçesi ve köylerinde sosyal hayatın önemli bir özelliği olduğu söylenemez. Erkekler ailede egemen durumdadır. Kırsal kesimde kadınlar da çalışmaktadırlar. Kadınların da ekonomik olarak tarım ve orman işlerinde sosyal hayatta yer aldıkları görülmektedir. Bazı yerleşim yerlerindeki erkeklerin büyük şehirlere mevsimlik olarak çalışmaya gittiklerinde tüm işlerin yine kadınlar tarafından görüldüğü izlenmektedir. İlçede, üretime dönük iş alanlarının son derece kısıtlı olması dolayısıyla halkın hemen tümünün geçim kaynağı hayvancılık, tarım ve orman işleridir. İlçenin köy yollarının yetersizliği, kış mevsiminin uzun süreli, sert ve yağışlı olması nedeniyle ulaşım güçlükle sağlanmaktadır. Yerleşim yerlerinin dağınık ve orman içinde bulunması sosyal gelişmeyi önlemektedir. İlçemiz sosyal acıdan, dışarıdan göç almaması nedeniyle kapalı toplum özelliği göstermektedir. Vatandaşlarımız gelenek ve göreneklerine bağlıdır.